Grootste (water)batterij ter wereld realiseren

• De hoogt noodzakelijke energietransitie ondervindt de problematiek van de verschillen in vraag en aanbod en zoekt hiervoor naar adequate oplossingen
• Om deze problematiek op te lossen is telkens tijdelijke opslag noodzakelijk
• De batterij (in veel verschillende vormen, bestaand en in ontwikkeling) is daarvoor de oplossing
• Batterijen zijn (nog) kostbaar, hebben een beperkte capaciteit en beperkte levensduur.
• Het oorspronkelijke plan (Lievense) is destijds door deskundige doorgerekend en als technisch uitvoerbaar bestempeld, maar te kostbaar in relatie tot de toen (1981) geldende elektriciteitstarieven. Met de tarieven van die tijd een juiste beslissing!
• In 2006 is (met de elektriciteitstarieven van dat moment) door studenten waterbouw met enige aanpassingen op het oorspronkelijke plan opnieuw een haalbaarheidsstudie uitgevoerd.

In 2007 is (wederom met de elektriciteitstarieven van dat moment) door de KEMA samen met bureau Lievens een nieuw plan gepresenteerd, waarbij de techniek geheel omgekeerd wordt toegepast. Als dan op een ‘eiland’ voor de kust of binnen een park van windmolens is er ook geen gevaar meer voor een evt. dijkdoorbraak

Als ik minister was, dan zou ik de realisatie van de grootste (water-)batterij ter wereld, volgens het principe van Ir. Lievense na onderzoek met positieve uitslag willen bewerkstelligen!

Het was al in 1981 zijn idee; om windenergie op te slaan met behulp van een waterbuffer in het Markermeer.

Door het IJsselmeer tot de grootste waterbatterij ter wereld te maken en daarmee alle door zonnepanelen, windturbines en elektriciteitscentrales opgewekte ongebruikte stroom op en rondom dit meer in tijden van daluren te kunnen opslaan en weer beschikbaar maken op de momenten dat het nodig is.

Als het gehele IJsselmeer hiervoor in te zetten om andere redenen niet verstandig is, dan een gebied van een nog nader vast te stellen omvang, binnen het IJsselmeer (op de plaats van het eerder geplande Markerwaard) of daarbuiten voor de Brouwersdam dan wel buitengaats van Den Helder, te omdijken tot een zodanige hoogte, dat voldoende water van buiten dat gebied in dat spaarbekken kan worden toegelaten en dat te doen met 2-zijdig werkende stroomturbines, bij het oppompen, aangedreven met op dat moment opgewekte niet gebruikte elektriciteit die, als deze weer wel nodig is via diezelfde stroomturbines dan als ‘witte motoren’ weer af te voeren buiten bedoelde omdijking.